Zespoły Inicjatywy Obywatelskiej (ZINO)
Zespoły Inicjatywy Obywatelskiej (ZINO, ZIO, ZInO) były formą działalności Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela (ROPCiO), utworzoną po rozłamie w tym ruchu w 1978 roku. Inicjatywa ta powstała z inicjatywy działaczy związanych z Leszkiem Moczulskim i Karolem Głogowskim, którzy krytycznie oceniali dotychczasowe działania ROPCiO.
Historia i Działalność
Rozłam w ROPCiO miał miejsce 10 czerwca 1978 roku podczas III Spotkania Ogólnopolskiego w Zalesiu Górnym. ZInO miały na celu nie tylko inicjowanie bieżących spraw, ale także opracowywanie programu działania dla ROPCiO.
W grudniu 1978 roku zwołano w Warszawie dwa oddzielne spotkania: IV Spotkanie uczestników ROPCiO zwołane przez zwolenników Andrzeja Czumy oraz V Spotkanie zaplanowane przez grupę ZInO. Próba pojednania między obiema grupami została odrzucona, co przypieczętowało rozłam w ruchu.
Rozwój i Dziedzictwo
W 1979 roku z ZInO wyłoniły się trzy grupy: Konfederacja Polski Niepodległej (KPN), Ruch Młodej Polski (RMP) oraz Ruch Wolnych Demokratów (RWD). KPN i RMP stały się najtrwalszymi dziedzictwem ROPCiO.
Formalne Rozwiązanie
Formalne rozwiązanie ZInO miało miejsce w grudniu 1979 roku podczas ogólnopolskiego spotkania ROPCiO w Krakowie, w którym uczestniczyli przedstawiciele KPN, RMP, RWD oraz Komitetu Porozumienia na rzecz Samostanowienia Narodu.
Bibliografia
- Waligóra G., ROPCiO. Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela 1977–1981, Instytut Pamięci Narodowej, Warszawa 2006
