Zespół jelita drażliwego

Zespół jelita drażliwego (IBS)

Zespół jelita drażliwego (IBS) to przewlekła, idiopatyczna choroba przewodu pokarmowego, charakteryzująca się bólami brzucha oraz zaburzeniami rytmu wypróżnień, trwająca co najmniej trzy miesiące. Pierwszy raz została opisana przez Williama Oslera w 1892 roku.

Epidemiologia i patofizjologia

Przyczyny IBS są nieznane, ale istnieje wiele czynników mogących wpływać na rozwój choroby, w tym:

Nadmierny rozrost mikrobiomu jelitowego (SIBO)
Zaburzenia czucia trzewnego i funkcji motorycznej jelit
Problemy psychiczne, takie jak depresja i lęk
Dieta uboga w błonnik
Przebyte infekcje jelitowe
Zmiany w aktywności mózgu związane z odczuwaniem bólu

Objawy

Objawy IBS są często wyzwalane przez stres i obejmują:

Bóle brzucha
Biegunka, z częstymi wypróżnieniami
Zaparcia, z twardym stolcem
Wzdęcia
Nudności i wymioty
Uczucie zmęczenia

Postacie IBS

Biegunkowa
Zaparciowa
Mieszana

Diagnostyka

Diagnostyka IBS polega na wykluczeniu organicznych przyczyn dolegliwości. Zestaw badań obejmuje:

Test wodorowy
Morfologię krwi
Badania biochemiczne
Badanie kału
Rektoskopię lub fiberosigmoidoskopię

Rozpoznanie

Rozpoznanie IBS opiera się na Kryteriach Rzymskich III, które wymagają wystąpienia bólu brzucha przez co najmniej trzy dni w miesiącu oraz dwóch z trzech dodatkowych objawów.

Leczenie

Leczenie IBS koncentruje się na łagodzeniu objawów. Rekomendowane są:

Dieta FODMAP, ograniczająca ciężkostrawne węglowodany
Dieta bogata w rozpuszczalny błonnik
Probiotyki oraz preparaty z olejem z mięty pieprzowej

Rokowanie

IBS ma tendencję do nawracania, ale zazwyczaj ma łagodny przebieg i nie prowadzi do poważnych powikłań.

Historia

IBS zostało po raz pierwszy opisane w 1892 roku, a w XIX wieku znane było pod różnymi nazwami, takimi jak „enteritis membranacea” czy „colitis mucosa”.