Zerwikaptur (Koziegłowy) – polski herb szlachecki.
Opis herbu
Herb Zerwikaptur charakteryzuje się różnymi barwami w zależności od źródła.
- Najstarsze źródło, herbarz arsenalski z początków XVI wieku, przedstawia w polu srebrnym trzy szare głowy kozie w słup.
- Kasper Niesiecki w Herbarzu polskim (1839-1846) opisuje pole jako „brudne” i głowy jako szare.
- Johannes Baptista Rietstap w Armorial général (1884-1887) umieszcza głowy w barwie naturalnej na czarnym tle.
- Na malowidłach heraldycznych w Baranowie Sandomierskim głowy są białe (srebrne) na czerwonym tle.
Ustalenie pierwotnych barw herbu jest trudne z powodu braku średniowiecznych pieczęci. Klejnot herbu zazwyczaj przedstawia trzy lub pięć piór strusich.
Najwcześniejsze wzmianki
Herb Zerwikaptur datuje się na okres między 1106 a 1120 rokiem. Legenda o ścięciu trzech głów jednym cięciem miecza inspirowała Henryka Sienkiewicza w powieści Ogniem i mieczem. Brakuje jednak średniowiecznych pieczęci oraz zapisków. Herb znany jest z Klejnotów Długoszowych, herbarzyka Ambrożego oraz herbarza arsenalskiego. Rody noszące herb Zerwikaptur zamieszkiwały ziemię krakowską, podlaską oraz Mazowsze.
Herbowni
Do rodów herbu Zerwikaptur należą:
- Bionetowski
- Cieszkowski
- Ciszkiewicz
- Dobrogwił
- Drogosław
- Kasperowicz
- Koziegłowski
- Mielniczek
- Minołgański
- Pasiowski
- Podbipięta
- Połłupięta
- Tyniewicki
- Tytko
- Zbigwicz
- Zerwikaptur
- Zgleczewski