Zeloci – ugrupowanie w rzymskiej Palestynie
Zeloci (gr. ζηλωται, hebr. קנאים) to polityczno-religijne ugrupowanie, które powstało w rzymskiej Palestynie. Ich głównym celem była walka z Rzymianami oraz Żydami współpracującymi z okupantem. Ugrupowanie to zformowało się w północnej Galilei, a na jego czele stał Ezechiasz oraz jego synowie.
Zeloci byli przekonani, że poddanie się Rzymianom oznacza zaparcie się Boga, a ich walka miała przyspieszyć przyjście Mesjasza. Po raz pierwszy zorganizowali opór w roku 6 n.e., prowadzeni przez Judę Galilejczyka, przeciwko rzymskiemu spisowi ludności. Powstanie to zostało stłumione przez rzymskie wojska.
Z czasem, z zelotów wyodrębniło się bardziej radykalne ugrupowanie – sykariusze, które również odegrało kluczową rolę w powstaniu lat 66–73 n.e.
Znaczenie słowa „zelota”
W języku polskim termin „zelota” odnosi się do osoby nadgorliwej lub fanatycznej w swoich przekonaniach ideologicznych.
Podsumowanie
- Zeloci to ugrupowanie polityczno-religijne w rzymskiej Palestynie.
- Ich celem była walka z Rzymianami i kolaborującymi Żydami.
- Na czele stali Ezechiasz i jego synowie.
- Wierzyli, że walka przyspieszy przyjście Mesjasza.
- Wystąpili po raz pierwszy w roku 6 n.e. pod wodzą Judy Galilejczyka.
- Ich radykalna frakcja, sykariusze, miała znaczący wpływ na powstanie lat 66–73 n.e.
