Zbroja i jej funkcje
Zbroja, znana także jako pancerz, to rodzaj uzbrojenia ochronnego, składający się z wytrzymałych osłon, takich jak metal, skóra czy kość. Jej głównym celem jest ochrona użytkownika przed ciosami broni białej oraz pociskami broni neurobalistycznej.
Historia zbroi
Zbroje istnieją od starożytności, osiągając szczyt rozwoju na przełomie późnego średniowiecza i renesansu. Z biegiem czasu, wraz z rozwojem broni palnej, ich znaczenie zaczęło maleć, co doprowadziło do ich niemal całkowitego zaniku. W ograniczonej formie, jako kirysy i hełmy, były używane w ciężkiej jeździe od XVIII do początku XX wieku. W I wojnie światowej pojawiły się pancerze okopowe, zapewniające ochronę przed odłamkami. W końcu XX wieku zbroje powróciły w formie ceramicznych i tytanowych wkładów do kamizelek kuloodpornych.
Podział zbroi
Terminy „zbroja” i „pancerz” są często używane zamiennie, jednak niektórzy badacze, tacy jak Andrzej Nowakowski, rozróżniają je, uznając „pancerz” za osłonę giętką, a „zbroję” za osłonę sztywną. Oto podział zbroi i pancerzy:
Pancerze
- przeszywanica
- zbroja skórzana
- kolczuga
- bechter
- zbroja łuskowa
- zbroja lamelkowa
- brygantyna
Zbroje właściwe
- zbroja płytowa
- chalkochidon
- lorica segmentata
- zbroja kryta
- zbroja biała
- zbroja maksymiliańska
- zbroja turniejowa
- zbroja husarska
- zbroja trzy czwarte
- półzbroja
Zbroje zwierzęce
Oprócz zbroi dla ludzi, stosowano również zbroje dla zwierząt bojowych, takich jak konie, słonie czy wielbłądy.
