Zbigniew Herbert
Zbigniew Bolesław Ryszard Herbert (ur. 29 października 1924 we Lwowie, zm. 28 lipca 1998 w Warszawie) był polskim poetą, eseistą i dramaturgiem, znanym przede wszystkim z cyklu poetyckiego „Pan Cogito”. Laureat licznych nagród literackich, w tym pośmiertnego Odznaczenia Orderem Orła Białego, jego prace zostały przetłumaczone na 38 języków.
Życiorys
Herbert urodził się w rodzinie prawniczej i już w młodości zaangażował się w działalność konspiracyjną podczas II wojny światowej. Po wojnie studiował ekonomię, prawo i filozofię. W 1956 roku zadebiutował tomem poezji „Struna światła”, co otworzyło mu drogę do kariery literackiej. W latach 1956–1981 przebywał w Polsce, a także podróżował po Europie, co miało wpływ na jego twórczość.
Twórczość
Herbert pisał wiersze, eseje oraz dramaty. Jego najważniejsze tomy poetyckie to:
- Struna światła (1956)
- Pan Cogito (1974)
- Raport z oblężonego Miasta (1983)
- Epilog burzy (1998)
W swoich utworach często sięgał po motywy mitologiczne oraz starożytnych bohaterów, a jego poezja charakteryzowała się poszukiwaniem sensu w obliczu zła i chaosu współczesnego świata.
Życie prywatne
W 1968 roku Herbert ożenił się z Katarzyną Dzieduszycką. Miał dwoje rodzeństwa, a jego rodzina angażuje się w upamiętnienie jego twórczości. Poeta zmagał się z zaburzeniami psychicznymi oraz alkoholizmem przez wiele lat swojego życia.
Upamiętnienie
Herbert jest patronem wielu ulic i instytucji w Polsce. W 2000 roku powstał film biograficzny „Obywatel Poeta”, a Sejm RP ogłaszał Rok Zbigniewa Herberta w 2008 i 2018 roku. Jego twórczość była inspiracją dla wielu artystów, w tym muzyków, którzy adaptowali jego wiersze na piosenki.
Nagrody
Herbert był laureatem wielu nagród literackich, takich jak Nagroda im. Herdera (1973), Nagroda Jerozolimska (1991) oraz Nagroda im. Petrarki (1978).
Podsumowanie
Zbigniew Herbert pozostaje jedną z najbardziej znaczących postaci polskiej literatury XX wieku, jego twórczość odzwierciedla złożoność ludzkiego doświadczenia w obliczu historii i współczesności.
