„`html
Zbigniew Bujak
Zbigniew Bujak, urodzony 29 listopada 1954 roku w Łopusznie, to polski polityk, politolog oraz działacz opozycji demokratycznej w czasach PRL. Był posłem na Sejm I i II kadencji.
Życiorys
Bujak ukończył Technikum Elektroenergetyczne w Żyrardowie w 1972 roku, a w 1998 roku zdobył dyplom politologii na Uniwersytecie Warszawskim. Pracował w zakładach Polfa oraz Zakładach Mechanicznych Ursus. Od 1978 roku był współpracownikiem Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR” oraz kolporterem niezależnych wydawnictw.
W 1980 roku zaangażował się w działalność Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”, uczestnicząc w Krajowej Komisji Porozumiewawczej oraz Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”. Po wprowadzeniu stanu wojennego pozostawał w ukryciu, a po aresztowaniu w 1986 roku został zwolniony na mocy amnestii.
W 1989 roku uczestniczył w obradach Okrągłego Stołu i nie brał udziału w wyborach do Sejmu kontraktowego. Był jednym z założycieli Agory S.A. oraz współzałożycielem Ruchu Demokratyczno-Społecznego. W 1991 roku wszedł do Sejmu jako poseł z okręgu warszawskiego, a następnie współtworzył Unię Pracy.
W 1998 roku opuścił Unię Pracy, przystępując do Unii Wolności. Pełnił funkcję prezesa Głównego Urzędu Ceł w rządzie Jerzego Buzka, a w 2002 roku był kandydatem na prezydenta Warszawy. W 2005 roku dołączył do Partii Demokratycznej, a w 2019 roku ubiegał się o mandat w Parlamencie Europejskim jako lider listy Wiosny w województwie lubelskim.
Odznaczenia
- Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski – 2011
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 1990
Podsumowanie
Zbigniew Bujak jest uznawanym działaczem opozycji demokratycznej i politykiem, który odegrał istotną rolę w polskiej transformacji ustrojowej. Jego działalność obejmuje zarówno prace w związkach zawodowych, jak i zaangażowanie w politykę krajową oraz międzynarodową.
„`
