Zatoka San Francisco
Zatoka San Francisco (ang. San Francisco Bay) to rozległe estuarium połączone z Pacyfikiem przez cieśninę Golden Gate. W otoczeniu zatoki znajdują się miasta San Francisco, Oakland i San Jose, a także inne miejscowości tworzące aglomerację San Francisco Bay Area. Zlewisko zatoki obejmuje około 40% powierzchni stanu Kalifornia.
Geografia i Hydrologia
Zatoka ma powierzchnię około 4 200 km², a jej główna część mierzy od 5 do 20 km ze wschodu na zachód oraz od 77 do 100 km z północy na południe. Rzeki Sacramento i San Joaquin wpływają do zatoki przez Suisun, a następnie przez cieśninę Carquinez do zatoki San Pablo, która łączy się z zatoką San Francisco.
Historia
Zatoka została odkryta w 1769 roku przez Gaspara de Portolà, a pierwszym, który wpłynął do niej, był Juan de Ayala w 1775 roku.
Środowisko i Ekosystem
- Zatoka jest kluczowym miejscem rozrodu dla pacyficznych ryb i krabów.
- Obszary słonych bagien są habitatem dla zagrożonych gatunków i pełnią rolę filtrów zanieczyszczeń.
- Zatoka jest istotnym punktem na szlaku migracyjnym ptaków, w tym gęsi i kaczek.
Infrastruktura
Przez zatokę prowadzi pięć mostów, w tym:
- Golden Gate Bridge
- Richmond–San Rafael Bridge
- San Francisco–Oakland Bay Bridge
- San Mateo–Hayward Bridge
- Dumbarton Bridge
Wyspy w Zatoce
W centralnej części zatoki znajduje się wyspa Alcatraz, znana z byłego więzienia. Inne wyspy to Yerba Buena, przez którą przebiega most San Francisco-Oakland Bay Bridge, oraz sztuczna Treasure Island, gdzie odbyła się wystawa światowa w 1939 roku. Dodatkowo, w pobliżu wybrzeża leży wyspa Angel.
Temperatura wody w zatoce waha się od 8 do 23 °C w ciągu roku.
