Zatoka Botnicka
Zatoka Botnicka to północna część Morza Bałtyckiego, położona pomiędzy zachodnim wybrzeżem Finlandii a wschodnim wybrzeżem Szwecji. Zatoka ma długość 725 km, a jej szerokość waha się od 80 do 240 km, obejmując powierzchnię 117 000 km². Średnia głębokość wynosi 60 m, natomiast maksymalna to 294 m.
Geografia i Zasolenie
Zatoka Botnicka jest połączona z Morzem Alandzkim oraz Morzem Archipelagowym. Zasolenie wody w Zatoce waha się od 2‰ w części północnej do 7‰ w części południowej, co prowadzi do zamarzania powierzchni w zimie przez okres do ośmiu miesięcy. Żegluga w tym okresie możliwa jest jedynie dzięki lodołamaczom.
Nazwa i Historia
Nazwa „Botnicka” wywodzi się od staronordyckiego słowa „botn”, co oznacza „dno”. Po raz pierwszy użyto jej w kontekście regionu w nazwie „Helsingjabotn”. Zatoka była nieznana w starożytności i średniowieczu, a jej pierwsze uwzględnienie na mapie miało miejsce w 1482 roku.
Podział na Rejony
Zatoka dzieli się na dwa regiony:
- Botnik Północny: średnia głębokość 42 m, maksymalna 141 m.
- Botnik Południowy (Morze Botnickie): średnia głębokość 62 m, maksymalna 294 m.
Oba zbiorniki są oddzielone cieśniną Kvarken. Międzynarodowa Organizacja Hydrograficzna definiuje południową granicę Zatoki Botnickiej wzdłuż linii: Simpnäsklubb (Szwecja) – półwysep Hanko (Finlandia).
Rzeki i Miejscowości
Woda w Zatoce Botnickiej jest zasilana przez liczne rzeki, co przyczynia się do jej niskiego zasolenia. Najważniejsze rzeki to:
- Szwecja: Indalsälven, Umeälven, Ångermanälven, Skellefteälven, Piteälven, Luleälven, Kalixälven, Torne.
- Finlandia: Kemijoki, Iijoki, Oulujoki, Kokemäenjoki.
Wzdłuż brzegów Zatoki Botnickiej znajdują się istotne miejscowości, takie jak:
- Szwecja: Luleå, Umeå, Härnösand, Sundsvall, Gävle, Haparanda.
- Finlandia: Tornio, Kemi, Oulu, Vaasa, Pori, Rauma.
