Zapis dwuścieżkowy

Rodzaje zapisu dźwięku na taśmach magnetofonowych

W polskiej terminologii dotyczącej analogowych technik zapisu dźwięku, używane są pojęcia: zapis jednościeżkowy, dwuścieżkowy oraz czterościeżkowy. Odpowiadają one angielskim określeniom: full-track, half-track, quarter-track i innym.

Charakterystyka rodzajów zapisu

• Zapis jednościeżkowy:

  Umożliwia zapis pojedynczego sygnału monofonicznego, z przesuwem taśmy w jednym kierunku.

• Zapis dwuścieżkowy:

  Możliwości wykorzystania:

  • W jednym kierunku przesuwu – sygnał stereo.
  • W jednym kierunku przesuwu – dwa różne sygnały mono.
  • W dwóch kierunkach przesuwu – sygnał mono, co wydłuża czas nagrania na tej samej długości taśmy.
• Zapis czterościeżkowy:

  Możliwości wykorzystania:

  • W jednym kierunku przesuwu – dwa różne sygnały stereo.
  • W jednym kierunku przesuwu – cztery różne sygnały mono.
  • W dwóch kierunkach przesuwu – sygnał stereo podwójnej długości.
  • W dwóch kierunkach przesuwu – sygnał mono poczwórnej długości.
• Zapis więcej niż czterościeżkowy:

  Rzadko stosowany na wąskich taśmach ćwierćcalowych, głównie w studiach nagraniowych do rejestracji z wielu źródeł na szerokich taśmach (np. półtoracalowych).

Podsumowując, różne techniki zapisu dźwięku na taśmach magnetofonowych oferują różnorodne możliwości w zakresie jakości dźwięku i długości nagrania, co jest istotne w kontekście produkcji muzycznej i nagrań studyjnych.