Zamek błyskawiczny
Zamek błyskawiczny, znany także jako suwak, to zapięcie służące do łączenia dwóch kawałków tkaniny. Jest powszechnie stosowany w odzieży, torbach, śpiworach, plecakach oraz innych produktach. Największą popularność zyskał w przypadku rozporków.
Budowa zamka błyskawicznego składa się z dwóch rzędów ząbków, które po zaciągnięciu suwaka łączą się ze sobą. Ząbki te mogą być wykonane z plastiku, metalu, a w niektórych przypadkach również z drewna, zwłaszcza w odzieży artystycznej.
Historia
Pierwsze prototypy zamków błyskawicznych powstały w połowie XIX wieku, lecz nie zyskały popularności. W latach 90. XIX wieku opatentowano zamek oparty na systemie haczyków i oczek, używany do zapinania butów. Współczesny zamek błyskawiczny został wynaleziony w 1913 roku przez szwedzkiego inżyniera Gideona Sundbacka, a jego patent uzyskano w 1917 roku. Początkowo stosowano go w kombinezonach lotniczych oraz do łączenia płótna samolotowego, a jego popularność wzrosła w latach 20. i 30. XX wieku.
Zastosowanie
- W przeszłości zamek błyskawiczny używany był głównie w obuwiu i woreczkach na tytoń.
- W czasie II wojny światowej zyskał popularność w odzieży, zwłaszcza w spodniach, spódnicach i sukienkach.
Linki zewnętrzne
- Historia zamka błyskawicznego
- Historia zamka błyskawicznego w pdf (rozmiar 51,1 MB, 41 stron)
Zamek błyskawiczny to kluczowy element w wielu aspektach mody i funkcjonalności odzieży, a jego historia pokazuje ewolucję i adaptację w różnych dziedzinach.
