Zajdyci – Grupa Szyitów
Zajdyci to najmniejsza grupa szyitów, powstała w VIII wieku jako zwolennicy imamatu Zajda ibn Alego. Uznają pierwszych czterech imamów (w tym Alego), traktując ich jako liderów, a nie postacie nadprzyrodzone. W przeciwieństwie do innych szyitów, Zajdyci tolerują władzę pierwszych kalifów i wierzą, że imamat nie musi być dziedziczony w linii ojcowskiej, wystarczy pochodzenie od Alego.
Historia i Władza
Zajdyci rządzili w Tabarystanie w latach 864/865 – 928 oraz sprawowali władzę w Jemenie Północnym od 897 do 1962 roku. Ostatnia utrata władzy miała miejsce po śmierci imama Ahmada ibn Jahja we wrześniu 1962. Zajdyci jako jedyni szyici stworzyli koncepcję wakatu na pozycji imama, co oznacza, że imamowie mogą znikać i powracać.
Demografia
Obecnie Zajdyci liczą około 12 milionów wyznawców, głównie w Jemenie, gdzie stanowią około 25-48% populacji. W wyniku presji wahhabitów i salafitów oraz rządowych działań w Arabii Saudyjskiej, ich liczba maleje. Zajdycka partia Hizb-al-Haqq nie jest obecnie reprezentowana w jemeńskim parlamencie.
Poglądy Teologiczne
Zajdyci są związani z szkołą mutazylicką w kwestiach teologicznych oraz bliscy szkole hanafickiej w prawie islamskim. Odrzucają elementy sufizmu. Istniały trzy sekty ortodoksyjnego zajdyzmu, z których obecnie przetrwała tylko jedna.
Sekty Zajdyckie
- Dżarudija – Najstarsza sekta, która odrzucała towarzyszy proroka jako następców.
- Sulajmanija – Druga sekta, która akceptowała dyskusję w kwestii imamatu, uznając Alego i jego potomków za prawowitych następców.
- Tabirija – Najmłodsza ortodoksyjna szkoła, z łagodniejszym podejściem do Usmana.
- Wasyci – Nieortodoksyjna szkoła, która nie uznaje Zajda za prawdziwego imama, przyjmując wpływy sunnizmu.
Imamowie Zajdyccy
- Ali ibn Abi Talib
- Hasan ibn Ali
- Husajn ibn Ali
- Ali ibn Husajn
- Zajd ibn Ali
