Zaburzenia miesiączkowania
Zaburzenia miesiączkowania to poważne dolegliwości, które mogą zagrażać zdrowiu kobiet oraz odzwierciedlać ich stan zdrowia. Dotyczą one nie tylko nieregularności cyklu, ale także obfitości krwawień i ich bolesności. W Polsce co piąta kobieta zgłasza się do ginekologa z powodu nieprawidłowości w miesiączkowaniu.
Objawy zaburzeń miesiączkowania
Najczęstsze objawy to:
- Skrócenie lub wydłużenie cyklu miesiączkowego
- Plamienia międzymiesiączkowe
- Obfitość miesiączek
- Pojawienie się skrzepów krwi
Rodzaje zaburzeń miesiączkowania
Zaburzenia można klasyfikować według kilku terminów medycznych:
- menses: utrata krwi do 80 ml
- amenorrhea primaria: pierwotny brak miesiączki do 16. roku życia
- hypermenorrhoea: obfita miesiączka (utrata krwi >100 ml)
- hypomenorrhoea: skąpa miesiączka (utrata krwi <30 ml)
- menorrhagia: bardzo obfita miesiączka
- metrorrhagia: krwawienie poza cyklem
- dysmenorrhoea: bolesne miesiączki z nudnościami
Przyczyny zaburzeń miesiączkowania
Przyczyny mogą być różnorodne i obejmują:
- Problemy hormonalne
- Stres i dieta
- Intensywna aktywność fizyczna
- Stosowanie antykoncepcji hormonalnej
- Zmiany klimatyczne
- Choroby tarczycy i jajników
Klasyfikacja zaburzeń miesiączkowania według WHO
W 1976 roku WHO wyróżniło siedem grup zaburzeń:
- Niewydolność podwzgórzowo-przysadkowa
- Zaburzenia czynności osi podwzgórze-przysadka
- Pierwotna niewydolność jajników
- Wady lub uszkodzenia macicy
- Guzy wydzielające prolaktynę
- Hiperprolaktynemia
- Guzy pourazowe okolicy podwzgórzowo-przysadkowej
Leczenie zaburzeń miesiączkowania
Leczenie rozpoczyna się od zmian w stylu życia, takich jak racjonalne odżywianie i redukcja stresu. W przypadku poważnych zaburzeń, lekarz może zalecić terapię hormonalną. W skrajnych przypadkach wykonuje się ablację endometrium, głównie u kobiet w okresie menopauzalnym lub tych, które nie reagują na leczenie hormonalne.
