Symfonia nr 41 „Jowiszowa”
Symfonia nr 41 C-dur, KV 551, znana jako „Jowiszowa”, to ostatnia z trzech wielkich symfonii Wolfganga Amadeusa Mozarta. Została skomponowana w 1788 roku, w tych samych miesiącach co symfonie Es-dur KV 543 i g-moll KV 550. Ukończono ją 10 sierpnia 1788 roku w Wiedniu. Nazwa „Jowiszowa” została nadana przez Johanna Petera Salomona.
Części symfonii
Symfonia składa się z czterech części:
- Allegro vivace
- Andante cantabile (częściowo stylizowana na sarabandę)
- Allegretto (menuet–trio)
- Allegro molto (finał o fakturze polifonicznej)
Instrumentacja
Symfonia jest przeznaczona dla następujących instrumentów:
- 1 flet
- 2 oboje
- 2 fagoty
- 2 rogi
- 2 trąbki
- kotły
- I skrzypce
- II skrzypce
- altówki
- wiolonczele
- kontrabasy
Symfonia „Jowiszowa” jest istotna w historii muzyki klasycznej, szczególnie ze względu na swój polifoniczny finał.
