Wzór Eulera
Wzór Eulera, nazwany na cześć Leonharda Eulera, łączy funkcje trygonometryczne z funkcją wykładniczą w analizie zespolonej. Jego postać to:
Historia
Wzór Eulera został po raz pierwszy dowiedziony przez Rogera Cotesa w 1714 roku. Euler opublikował go w formie standardowej w 1748 roku, opierając się na równości szeregów. Interpretacja geometryczna liczb zespolonych została rozwinięta około 50 lat później przez Caspara Wessela.
Dowód
Funkcje można rozwinąć w szereg potęgowy:
Definicje te są poprawne dla wszystkich . Używając tych szeregów, można udowodnić, że:
Trygonometria
Wzór Eulera łączy analizę z trygonometrią. Można z niego wyprowadzić wzory na funkcje trygonometryczne:
Te wzory mogą być używane jako definicje funkcji trygonometrycznych dla argumentów zespolonych.
Zastosowanie
Tożsamość Eulera służy do upraszczania wyrażeń trygonometrycznych. Wymaga jedynie znajomości podstawowych wzorów:
Można ją również wykorzystać w rachunkach całkowych oraz przy obliczaniu szeregów Fouriera.
Tożsamość Eulera
Tożsamość Eulera, zapisana jako , łączy pięć fundamentalnych stałych matematycznych: 0, 1, , oraz jednostkę urojoną . Jest często określana jako „najpiękniejszy wzór matematyczny”.
Uogólnienie
Tożsamość Eulera jest szczególnym przypadkiem ogólniejszej tożsamości, w której pierwiastki z jedynki -tego stopnia sumują się do 0 dla :