Wyżyna Woźnicko-Wieluńska (341.2) to makroregion geograficzny w południowej Polsce, stanowiący północną część Wyżyny Śląsko-Krakowskiej. Nazwa regionu pochodzi od miast Woźniki i Wieluń, usytuowanych na jego krańcach.
Charakterystyka
Powierzchnia Wyżyny Woźnicko-Wieluńskiej wynosi 3740 km². Region graniczy z:
- północ – Nizina Południowowielkopolska,
- wschód – Wyżyna Małopolska i Wyżyna Krakowsko-Częstochowska,
- południe – Wyżyna Śląska,
- zachód i południowy zachód – Nizina Śląska.
Wysokość terenu w regionie waha się od 220 do 350 m n.p.m., osiągając najwyższy punkt na Górze Trzech Rzek (386 m n.p.m.) w gminie Koziegłowy. Rzeźba terenu składa się z trzech pasm wzniesień, które są efektem wychodni odpornych skał górnego triasu i jury. Obszar charakteryzuje się osadami plejstoceńskimi, wypełniającymi obniżenia między progami. Region leży w dorzeczu Odry, przecięty dolinami Warty i jej dopływów.
Podział na mezoregiony
Wyżyna Woźnicko-Wieluńska dzieli się na następujące mezoregiony:
- Wyżyna Wieluńska,
- Obniżenie Liswarty,
- Próg Woźnicki,
- Próg Herbski,
- Obniżenie Górnej Warty,
- Obniżenie Krzepickie.
Miasta
W regionie znajdują się główne miasta, takie jak:
- Częstochowa,
- Działoszyn,
- Kłobuck,
- Lubliniec,
- Myszków,
- Pajęczno,
- Praszka,
- Wieluń.
Wyżyna Woźnicko-Wieluńska jest obszarem o bogatej rzeźbie terenu i znaczącej różnorodności geologicznej, co czyni ją istotnym regionem geograficznym w Polsce.
