Wyspy Trobrianda
Wyspy Trobrianda, znane również jako Wyspy Trobriandzkie, to archipelag składający się z kilkunastu wysp i wysepek koralowych o łącznej powierzchni 440,3 km², położony na Morzu Salomona, na wschód od Nowej Gwinei, w obrębie Papui-Nowej Gwinei. Ekosystem wysp jest zagrożony w wyniku zmian środowiskowych.
Geografia
Archipelag obejmuje kilka kluczowych wysp, w tym:
- Kiriwina (Boyowa) – 290,5 km²; długość 45 km; szerokość 3-16 km; wysokość 30 m n.p.m.; około 12 tys. mieszkańców.
- Kaileuna
- Vakuta
- Kitava
- Tuma
Historia
Wyspy zostały odkryte przez Europejczyków w 1793 roku podczas ekspedycji Antoine’a Bruni d’Entrecasteaux, która nazwała je na cześć pierwszego oficera, Denisa de Trobriand.
Ludność
W 1993 roku archipelag zamieszkiwało około 25 tys. Trobriandczyków, ludu melanezyjskiego, który posługuje się językiem kiriwina z grupy austronezyjskiej. Ich struktura społeczna opiera się na rodach matrylinearnych. Współcześnie większość mieszkańców jest chrześcijanami, głównie protestantami.
Badania nad obyczajami Trobriandczyków prowadził Bronisław Malinowski, który w swoich pracach, takich jak Argonauci zachodniego Pacyfiku, opisał m.in. rytuał kula. Dzięki jego badaniom kultura Trobriandczyków jest jedną z najlepiej poznanych w Melanezji.
