Wyspy Księcia Edwarda
Wyspy Księcia Edwarda, należące do Republiki Południowej Afryki, znajdują się w subantarktyce, w południowej części Oceanu Indyjskiego. W skład archipelagu wchodzą Wyspa Mariona oraz Wyspa Księcia Edwarda. Wyspy zostały odkryte w 1663 roku, a pierwsze lądowanie miało miejsce w 1799 roku. Obie wyspy są niezamieszkane. W 1947 roku na Wyspie Mariona powstała południowoafrykańska stacja badawcza.
Geografia
Wyspy Księcia Edwarda leżą w pasie ryczących czterdziestek. Wyspa Mariona ma powierzchnię 290 km² i linia brzegowa liczy 72 km, charakteryzując się głównie klifowym wybrzeżem. Najwyższym szczytem jest Mascarin Peak, osiągający 1242 m n.p.m. Wyspa Księcia Edwarda jest znacznie mniejsza, jej powierzchnia wynosi 45 km², a najwyższe wzniesienie ma 672 m n.p.m. Obie wyspy znajdują się 1770 km na południowy wschód od Port Elizabeth w RPA.
Historia wysp
Wyspa Mariona została odkryta przypadkowo w 1663 roku przez holenderski statek Maerseeven, jednak załoga nie przycumowała do brzegu. W 1772 roku francuski żeglarz Marion du Fresne, szukając Antarktydy, spędził pięć dni próbując wylądować na wyspie. W 1776 roku kapitan James Cook dostrzegł wyspy, ale z powodu złej pogody nie zdołał zacumować.
Pierwsze zarejestrowane lądowanie miało miejsce w 1803 roku, kiedy grupa łowców fok natknęła się na ślady wcześniejszej bytności ludzi. W 1947 roku, pod dowództwem komandora Johna Fairburna, wyspy zostały przyłączone do RPA. Pierwszą ekspedycję badawczą przeprowadziła grupa meteorologiczna pod kierownictwem Allena B. Crawforda, a wkrótce dołączyli do nich naukowcy zajmujący się ekologią. Richard Harris, w 1830 roku, prowadził jedne z pierwszych obserwacji biologicznych, badając ptaki morskie podczas łowów fok.
