Wyspy Blasket
Wyspy Blasket (Na Blascaodaí) to grupa sześciu małych wysp położonych u zachodnich wybrzeży Irlandii, w okolicy przylądka Slea Head w hrabstwie Kerry. Największe z nich to An Blascoad Mór (Great Blasket), Inishtooskert, Inishnabro oraz Inishvickillane.
Flora i fauna
Wyspy charakteryzują się ubogą florą i fauną. Ich strome klify pokryte są torfem i mają niewielkie skupiska karłowatych drzew, takich jak wierzby. Na wyspach gniazdują ptaki morskie, w tym maskonury, a także występują króliki, foki oraz zdziczałe osły na największej wyspie.
Historia osadnictwa
Wczesne średniowiecze to czas obecności mnichów na wyspach. W późniejszych wiekach zamieszkiwała je grupa rybaków i rolników, której liczba w 1840 roku wynosiła około 150. W okresie wielkiego głodu populacja spadła do około 100 osób, osiągając maksimum w 1916 roku (176 mieszkańców). Po 1953 roku liczba mieszkańców spadła do zaledwie 22, którzy opuścili wyspę.
Podstawą utrzymania mieszkańców były rybołówstwo, uprawa ziemniaków oraz hodowla owiec i bydła.
Kultura i badania
Ograniczony kontakt ze stałym lądem przyczynił się do zachowania tradycyjnej kultury i języka irlandzkiego. Na przełomie XIX i XX wieku wyspy przyciągały badaczy, takich jak lingwiści i antropolodzy. Ich prace inspirowały literaturę irlandzką lat 20. i 30. XX wieku, która opisywała lokalne tradycje oraz życie mieszkańców. Przykładem jest powieść „Dwadzieścia lat dorastania” Maurice’a O’Sullivana.
Wraki i turystyka
W pobliżu wysp znajdują się wraki dwóch okrętów hiszpańskiej Wielkiej Armady, które zatonęły w 1588 roku. Obecnie Wyspy Blasket mają znaczenie turystyczne, szczególnie połączenie Great Blasket ze stałym lądem. Mniejsze wyspy są uznawane za rezerwat przyrody i dostępne są tylko za specjalnym pozwoleniem.
