Wyspa Kokosowa
Wyspa Kokosowa (hiszp. Isla del Coco) to obszar położony na Oceanie Spokojnym, odkryty w 1526 roku przez Hiszpana Juana Cabezasa. Znajduje się około 500 km na południowy zachód od wybrzeża Kostaryki i administracyjnie należy do prowincji Puntarenas.
Charakterystyka i historia
Powierzchnia wyspy wynosi 24 km², a całość stanowi Park Narodowy, który został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 1997 roku. Najwyższym punktem jest Cerro Iglesias, osiągające 634 m n.p.m. Wyspa jest najbardziej na południe wysuniętym punktem Ameryki Północnej.
W XIX wieku na wyspie osiedliło się czternaście niemieckich rodzin, które uprawiały kawę i owoce chlebowca. Kolonia nie przetrwała długo z powodu trudnych warunków naturalnych. Od 1978 roku wyspa jest objęta całkowitą ochroną.
Warunki naturalne
Średnia roczna temperatura wynosi 25,5 °C, a suma opadów oscyluje między 500 a 8000 mm. Wybrzeże jest przeważnie klifowe, osiągające wysokość do 180 m. Pokrycie terenu wygląda następująco:
- 65% – las tropikalny
- 20% – las mglisty (powyżej 300 m n.p.m.)
- 1% – piaszczyste plaże
- 4% – klifowe wybrzeża
- 3% – cieki i ich brzegi
- 1% – zakrzewienia w południowej części
- 2% – tereny wylesione
- 4% – naturalne osuwiska gleby
Fauna
Na wyspie występuje około 400 gatunków owadów, w tym 65 endemicznych. Zarejestrowano także około 90 gatunków ptaków, w tym trzy endemiczne, które są uznawane za gatunki narażone. Wyspa od 2007 roku jest uznawana przez BirdLife International za ostoję ptaków (IBA). Endemiczne gatunki to:
- Kukawik rdzawoskrzydły (Coccyzus ferrugineus)
- Kokosanka (Nesotriccus ridgwayi)
- Kokośnik (Pinaroloxias inornata)
