Wysokościomierz
Wysokościomierz to przyrząd wykorzystywany w statkach powietrznych oraz w sportach w terenie. Działa na zasadzie pomiaru ciśnienia atmosferycznego, wskazując wysokość w metrach, stopach lub kilometrach. W większości krajów ciśnienie odniesienia podawane jest w hPa (QNH), natomiast w krajach byłego ZSRR w mm Hg. Alternatywą dla wysokościomierza barometrycznego jest radiowysokościomierz, który wykorzystuje fale radiowe do pomiaru odległości od terenu.
Ciśnienie odniesienia
Wysokościomierz barometryczny pozwala na kalibrację poprzez ustawienie ciśnienia odniesienia. Wyróżniamy trzy podstawowe rodzaje wysokości:
- Wysokość względna:
- AAL (ang. above aerodrome level) – wysokość nad lotniskiem, uzyskiwana przez ustawienie ciśnienia atmosferycznego na poziomie lotniska (QFE).
- AGL (ang. above ground level) – wysokość nad poziomem gruntu.
- Wysokość bezwzględna (AMSL): Mierzona nad poziomem morza, uzyskiwana przy ustawieniu ciśnienia na średnim poziomie morza (QNH).
- Wysokość ciśnieniowa: Wskazywana przy ustawieniu ciśnienia na wartość standardową 1013,25 hPa (QNE), co określa poziom lotu (FL).
Budowa wysokościomierza
Wysokościomierz działa dzięki pomiarowi ciśnienia statycznego w zamkniętym pojemniku, w którym znajduje się elastyczna puszka aneroidowa. Zmiany ciśnienia powodują kurczenie się lub rozszerzanie puszki, co jest przetwarzane na odczyt wysokości. Procedury kontrolne wymagają, by samoloty powyżej wysokości przejściowej miały wysokościomierze ustawione na 1013 hPa, a te poniżej – na wartość QNH. Możemy wyróżnić dwa typy wysokościomierzy: mechaniczne i elektroniczne.
