Wysokie Taury
Wysokie Taury (niem. Hohe Tauern) to najwyższe pasmo górskie w Austrii, wchodzące w skład Alp Centralnych. Ich najwyższym szczytem jest Grossglockner, osiągający wysokość 3798 m n.p.m., co czyni go najwyższym szczytem Austrii. Pasmo to rozciąga się na terenie trzech austriackich landów: Tyrolu, Karyntii i Salzburga, a niewielki fragment znajduje się w Południowym Tyrolu we Włoszech.
Geologia i Rzeźba Terenu
Wysokie Taury zbudowane są głównie ze starych skał metamorficznych, takich jak gnejsy i łupki krystaliczne. Tektonicznie, obszar ten obejmuje Tauryjskie Okno Tektoniczne, w którym skały metamorficzne występują pod warstwami erozyjnymi. Rzeźba terenu jest typowo alpejska, z ostrymi graniami, pionowymi ścianami skalnymi i głębokimi dolinami, które powstały w wyniku działalności lodowców. Masyw ma układ równoleżnikowy, z bocznymi graniami odchodzącymi od głównej grani.
Hydrologia i Energetyka
Wysokie Taury stanowią hydrologiczną granicę między zlewiskiem Morza Północnego i Morza Śródziemnego. Rzeki górskie w regionie są wykorzystywane w hydroenergetyce, a największą zaporą wodną jest Kapruner Ache.
Transport
W obszarze Wysokich Taurów brakuje dogodnych przełęczy dla transportu kolejowego i drogowego. Ważnymi połączeniami międzynarodowymi są:
- Tunel Tauryjski (kolejowy), łączący Bad Gastein z Mallnitz
- Tunel Felbertauern (drogowy)
Jedna z najwyżej położonych dróg w Europie prowadzi przez przełęcz Hochtor (2506 m).
Ochrona Przyrody
Większość Wysokich Taurów znajduje się w granicach Parku Narodowego Wysokich Taurów, ustanowionego w 1981 roku. Jest to najstarszy i największy park narodowy w Austrii, obejmujący ponad 1800 km², z czego 1189 km² to strefa ścisłej ochrony.
Turystyka
Region Wysokich Taurów jest popularnym celem turystyki górskiej i sportów zimowych. Główne ośrodki turystyczne to Heiligenblut, Kals, Neukirchen, Dolina Kaprun, Mallnitz oraz Zell am See. Wysokie Taury oferują szlaki górskie, a na szczycie Hoher Sonnblick znajduje się obserwatorium meteorologiczne.
