Wysoczyzna Elbląska
Wysoczyzna Elbląska, znana również jako Elbinger Höhe lub Trunzer Berge, to izolowana kępa morenowa na Pobrzeżu Gdańskim. Jej najwyższy punkt, Góra Srebrna, osiąga wysokość 198,5 m n.p.m. Teren opada stromymi krawędziami w kierunku Żuław Wiślanych oraz Zalewu Wiślanego, a mniej wyraźnie ku Równinie Warmińskiej.
Charakterystyczne dla Wysoczyzny są wąwozy erozyjne, które powstały w wyniku znacznej wysokości względnej. Najciekawsze fragmenty tego obszaru są objęte ochroną w Parku Krajobrazowym Wysoczyzny Elbląskiej. Na północ od Wysoczyzny znajduje się Tolkmicko, a na południowy zachód leży Elbląg.
Flora
Wysoczyzna Elbląska jest w dużej mierze porośnięta lasami mieszanymi, głównie z przewagą buka. Można tu spotkać także:
- dęby
- graby
- wiąz
- brzozy
- lipy
- sosny
- świerki
Wysokogórski charakter terenu sprzyja występowaniu rzadkich roślin górskich i wyżynnych, takich jak:
- olsza szara
- czosnek niedźwiedzi
- tojad dzióbaty
- żywiec cebulkowy
- skrzyp olbrzymi
- pióropusznik strusi
Na obszarze Wysoczyzny Elbląskiej można również spotkać mchy i wątrobowce, typowe dla górskich ekosystemów.
Przypisy
- Kategoria: Obszary Natura 2000 w Polsce
- Kategoria: Powiśle (region)
