Reklama
Dzisiaj jest 9 stycznia 2025 r.
Chcę dodać własny artykuł
Reklama
Reklama
Reklama

Wyrocznia delficka

Wyrocznia delficka

Wyrocznia delficka, znana w starożytnej Grecji, miała swoje korzenie w okresie mykeńskim jako miejsce kultu boga chtonicznego. Uważano ją za omphalos – pępek świata. W okresie homeryckim stała się centrum kultu Apollina, a przepowiednie głosiła kapłanka Pytia, wieszczka Apollina.

Reklama

Mitologia

Według mitu, Zeus wysłał dwa orły z przeciwległych stron świata, które spotkały się w Delfach, co oznaczało, że jest to środek świata. Gaja, matka ziemi, urodziła smoka Pytona, który mieszkał w Delfach. Hera, zazdrosna o Leto, wysłała Pytona, aby zniszczył jej rywalkę. Zeus jednak uratował Leto, a Apollin zabił Pytona, co nadało Delfom zdolności profetyczne.

Patroni wyroczni

  • Apollin – główny patron wyroczni, który zabił Pytona.
  • Dionizos – panował w Delfach w okresie zimowych podróży Apollina.
  • Orfeusz – związany z kultem orfickim.

Przepowiednie

Przepowiednie mogły być składane wyłącznie przez mężczyzn po rytuałach oczyszczających. Pytia, ubrana w białą szatę, piła wodę z świętego źródła Kassotis i wdychała odurzające opary, by formułować odpowiedzi. Jej słowa były interpretowane przez kapłanów w formie poetyckiej, a przepowiednie miały ogromny wpływ na życie religijne, polityczne i prawne starożytnej Grecji.

Reklama

Historia

Świątynia Apollina powstała około 600 r. p.n.e. i składała się z trzech części: Świętego Okrągu, Marmari i Źródła Kastalskiego. W IV wieku p.n.e. została zniszczona przez trzęsienie ziemi i ograbiona podczas wojen. Po najazdach Celtów w 279 p.n.e. Delfy odzyskały znaczenie. W 84 r. n.e. Domicjan odbudował świątynię, ale w 390 n.e. Teodozjusz zakazał kultu, a Arkadiusz zniszczył budynki sanktuarium. Ruiny odkryto w XVII wieku, a w 1915 roku znaleziono blok marmuru w kształcie stożka, zwany Omphalos.

Reklama

Bibliografia

  • Kategoria: Świątynie starożytnej Grecji
  • Kategoria: Starożytne Delfy
Reklama