Wyka bób
Bób (Vicia faba L.) to jednoroczna roślina z rodziny bobowatych (Fabaceae), która obecnie nie występuje w stanie dzikim. Nie jest znane miejsce jej pochodzenia, jednak jest powszechnie uprawiana jako warzywo. Istnieje jedna odmiana, bobik (V. faba var. equina), różniąca się smuklejszym pokrojem, wyższą łodygą oraz mniejszymi nasionami.
Morfologia
- Korzeń: Palowy, mocno rozgałęziony.
- Łodyga: Dęta, czterokanciasta, osiągająca do 100 cm wysokości, rozgałęziona tylko u podstawy.
- Liście: Parzystopierzaste, eliptyczne, z dużymi sercowatymi przylistkami.
- Kwiaty: Motylkowe, białe z fioletowymi plamkami, zebrane w groniaste kwiatostany.
- Owoce: Strąki obłe, długości do 12 cm, zawierające 2-5 nasion.
Zastosowanie
- Roślina jadalna, popularna w różnych kuchniach świata.
- Odmiana bobik używana na paszę dla zwierząt.
- Historia uprawy sięga czasów neolitu, z najstarszymi znaleziskami w Egipcie z 2500-2300 lat p.n.e.
- W czasach biblijnych mąka z bobu była dodawana do chleba.
- W latach 1910–1913 wyizolowano z bobu lewodopę, stosowaną w terapii choroby Parkinsona.
Wartość odżywcza
Bób jest źródłem białka, błonnika, witamin i minerałów. Zawiera około 308 kJ energii, 6,8 g białka, 13,4 g węglowodanów oraz 5,6 g błonnika na 100 g produktu. Dodatkowo, jest bogaty w potas, magnez, żelazo i witaminę C.
Udział w kulturze
Bób pojawia się w Biblii, w Księdze Samuela i Księdze Ezechiela. W tłumaczeniu Biblii Tysiąclecia, hebrajskie słowo oznaczające bób zostało błędnie przetłumaczone jako fasola.
Galeria
W galerii można zobaczyć liście, strąki, kwiaty oraz nasiona bobu.
Przypisy
Roślina ta jest klasyfikowana jako warzywo i roślina biblijna, opisana przez Karola Linneusza.
