WSK Meduza
WSK Meduza to polski prototyp mikrosamochodu, który powstał w 1957 roku w Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego w Mielcu.
Historia modelu
Premiera Meduzy miała miejsce 22 lipca 1957 roku. Model został zaprezentowany obok prototypu Mikrus MR-300, a jego celem było przedstawienie alternatywnej wersji nadwozia dla nowego polskiego mikrosamochodu. Meduza opierała się na rozwiązaniach zastosowanych w Mikrusie, wykorzystując tę samą płytę podłogową i ramę.
Dane techniczne
- Typ nadwozia: 2-drzwiowy sedan
- Silnik: 2-cylindrowy, dwusuwowy, pojemność 296 cm³, moc 14,5 KM
- Skrzynia biegów: 4-biegowa manualna
- Rodzaj napędu: tylny
- Wymiary:
- Długość: 3000 mm
- Szerokość: 1300 mm
- Wysokość: 1350 mm
- Rozstaw osi: 1850 mm
- Masa własna: 500 kg
- Zbiornik paliwa: 27 l
- Ładowność: 230 kg
- Liczba miejsc: 4
Budowa i cechy
Nadwozie Meduzy zostało zaprojektowane z myślą o przewozie czterech osób, z indywidualnymi fotelami z przodu oraz tylną ławką. Bagażnik umieszczony z przodu był dostępny od zewnątrz przez charakterystyczną pokrywę, przypominającą atrapę chłodnicy. Zastosowano w nim niezależne zawieszenie wszystkich kół, a w układzie jezdnym wykorzystano wahacze poprzeczne z sprężynami śrubowymi oraz hydrauliczne amortyzatory teleskopowe.
Napęd Meduzy pochodził z silnika umieszczonego z tyłu, który przenosił moc na tylne koła za pośrednictwem 4-biegowej manualnej skrzyni biegów.
