Wrona siwa (Corvus cornix)
Wrona siwa, znana również jako wrona, to średniej wielkości ptak z rodziny krukowatych (Corvidae) występujący w Eurazji oraz części północnej Afryki. Jest w dużej mierze ptakiem wędrownym, ale wiele osobników z miejskich populacji osiedla się na stałe. Gatunek ten nie jest zagrożony.
Systematyka
Wrona siwa jest wynikiem specjacji z jednego pierwotnego gatunku, który w czasach lodowcowych podzielił się na różne formy. Dotychczas była klasyfikowana jako podgatunek wrony (Corvus corone cornix), ale badania wykazały, że powinna być traktowana jako osobny gatunek z uwagi na różnice w upierzeniu i zachowaniach rozrodczych. Historycznie wyróżniano sześć podgatunków, z których wrona siwa występuje w północnej i wschodniej Europie.
- C. corone orientalis – środkowa i wschodnia Azja.
- wrona siwa (C. corone cornix) – północna i wschodnia Europa.
- czarnowron (C. corone corone) – północna i zachodnia Europa.
- C. corone sharpii – regiony południowo-europejskie.
- C. corone pallescens – Cypr i Lewant.
- C. corone capellanus – Irak i Iran.
Występowanie
Wrona siwa występuje w północnej i wschodniej Europie, zasięg jej gniazdowania obejmuje również tereny miejskie. W Polsce jest ptakiem średnio licznie lęgowym, szczególnie w górach i większych miastach, gdzie gniazduje od lat 30. XX wieku.
Charakterystyka
Wrona siwa ma popielaty grzbiet i brzuch oraz czarne, metalicznie błyszczące skrzydła i głowę. Osiąga długość ciała od 48 do 53 cm oraz rozpiętość skrzydeł od 90 do 100 cm. Waga wynosi od 396 do 602 g. Głos jest szorstki, przypominający krakanie.
Środowisko i pożywienie
Wrona siwa preferuje tereny otwarte, w tym obrzeża lasów i parki miejskie. Jest ptakiem wszystkożernym, żywiącym się głównie pokarmem zwierzęcym, ale nie stroni także od roślinności. Jej dieta obejmuje gryzonie, owady, nasiona, owoce oraz odpady ze śmietników.
Rozród
Wrona siwa wyprowadza jeden lęg rocznie, składając 4-6 jaj. Gniazda buduje na drzewach, najczęściej sosnach, z wykorzystaniem patyków, gliny i materiałów roślinnych. Jaja wysiadywane są przez około 18-21 dni, a młode opuszczają gniazdo po około 5 tygodniach.
Status i ochrona
IUCN uznaje wronę siwą za gatunek najmniejszej troski, a jej populacja w Europie wynosi od 55 do 115 milionów osobników. W Polsce wrona siwa objęta jest częściową ochroną gatunkową, a jej liczebność szacowana jest na 72-94 tysiące par lęgowych.
