Wołodymyr Wynnyczenko: Krótki przegląd
Wołodymyr Kyryłowycz Wynnyczenko (1870-1951) był ukraińskim politykiem lewicowym i pisarzem. Urodził się w Jelizawetgradzie, a zmarł w Mougins we Francji. W 1917 roku pełnił funkcję przewodniczącego Sekretariatu Generalnego Ukraińskiej Centralnej Rady, a następnie został pierwszym premierem Ukraińskiej Republiki Ludowej (URL).
Działalność polityczna
Wynnyczenko rozpoczął swoją karierę polityczną w Ukraińskiej Partii Rewolucyjnej, gdzie prowadził działalność propagandową. Po rewolucji lutowej w 1917 roku, w której obalono carat, został wybrany na zastępcę przewodniczącego Centralnej Rady. Od czerwca 1917 do stycznia 1918 był szefem Generalnego Sekretariatu URL.
W dniu 22 stycznia 1918 Centralna Rada ogłosiła pełną niepodległość Ukrainy. Wynnyczenko podał się do dymisji 30 stycznia 1918. Po obaleniu hetmana Pawła Skoropadskiego, od grudnia 1918 do lutego 1919 był przewodniczącym Dyrektoriatu URL. Po konflikcie z Symonem Petlurą i zdobyciu Kijowa przez Armię Czerwoną, zrezygnował z urzędu.
Po dymisji wyemigrował do Austrii, a następnie do Moskwy, gdzie odrzucił propozycję objęcia wysokiego stanowiska w ukraińskim rządzie radzieckim. Po II wojnie światowej trafił do obozu koncentracyjnego, a w 1951 roku zmarł w Prowansji.
Dorobek literacki
Wynnyczenko był również uznawanym pisarzem, wprowadzającym nowoczesne koncepcje do swojej twórczości. Zadebiutował w 1902 roku nowelą „Krasa i syła”. Jego dorobek literacki obejmuje m.in.:
- Dramaty:
- „Memento” (1909)
- „Bazar” (1910)
- „Brechnia” (1910)
- „Czorna pantera i biłyj wedmid” (1911)
- Powieści:
- „Zapysky kyrpatoho Mefistofela” (1917)
- „Choczu” (1917)
- „Soniaszna maszyna” (1928)
- „Słowo za toboju, Staline” (1971) – wydana po śmierci autora
