Wołkowysk
Wołkowysk (biał. Ваўкавыск, ros. Волковыск) to miasto w obwodzie grodzieńskim na Białorusi, z populacją wynoszącą około 44 000 mieszkańców (stan na 2010 rok). Miasto jest stolicą rejonu wołkowyskiego i znajduje się nad rzeką Wołkowyja, w pobliżu jej ujścia do Rosi. Wołkowysk jest węzłem kolejowym oraz ośrodkiem przemysłowym, obejmującym m.in. przemysł maszynowy, metalowy i spożywczy.
Historia
Wołkowysk ma bogatą historię sięgającą XIV wieku, kiedy to został włączony do Wielkiego Księstwa Litewskiego. W okresie Rzeczypospolitej Obojga Narodów miasto było siedzibą starostwa grodowego i miejscem obrad sejmików.
- 1386 – Umowa z Władysławem Jagiełłą.
- 1507 – Nadanie praw miejskich przez Zygmunta I Starego.
- 1569 – Po unii lubelskiej miasto w Rzeczypospolitej.
- 1795 – Po III rozbiorze Polski miasto pod zaborem rosyjskim.
- 1941-1944 – Okupacja niemiecka, zagłada ludności żydowskiej.
Zabytki
- Góra Zamkowa z pozostałościami zamku z XIV wieku.
- Kościół parafialny pw. św. Wacława z 1841 roku.
- Cerkiew prawosławna pw. św. Mikołaja z 1847 roku.
- Cmentarz powstańców styczniowych i żołnierzy Wojska Polskiego.
- Dworek znany jako „Dom Napoleona”, obecnie muzeum historyczno-wojskowe.
Nieistniejące zabytki to m.in. drewniany kościół farny pw. św. Mikołaja oraz zespół klasztoru jezuitów.
Sport
W Wołkowysku działa klub sportowy Sokół Wołkowysk, a wcześniej funkcjonowały również inne kluby sportowe.
Ludzie związani z Wołkowyskiem
- Barys Batura – białoruski polityk.
- Rafał Lemkin – prawnik, twórca konwencji o zbrodni ludobójstwa.
- Janusz Brochwicz-Lewiński – żołnierz AK.
Współpraca
Wołkowysk współpracuje z miastami Gusiew (Rosja), Siedlce (Polska) oraz Șoldănești (Mołdawia).
