Wojna Tuscarorów (1711–1715)
Wojna Tuscarorów to konflikt z Indianami, który miał miejsce w latach 1711–1715, równolegle z wojną królowej Anny. Głównym celem Tuscarorów, pierwotnych mieszkańców wybrzeży Oceanu Atlantyckiego, było odzyskanie utraconych terenów w związku z rosnącym europejskim osadnictwem.
Przyczyny konfliktu
W 1711 roku, wykorzystując napiętą sytuację wynikającą z wojny królowej Anny, Tuscarorowie postanowili zlikwidować osadnictwo europejskie na swoich ziemiach. W odpowiedzi, handlarze niewolników z Karoliny Północnej zorganizowali obronę, angażując inne plemiona indiańskie, które tradycyjnie były w konflikcie z Tuscarorami.
Skutki wojny
Wojna zakończyła się tragicznymi stratami dla Tuscarorów, którzy ponieśli około 1000 zabitych, a około 700 osób wzięto do niewoli. Klęska w forcie Neoheroka w marcu 1713 roku oraz podpisanie traktatu pokojowego w 1715 roku zmusiły niedobitków do migracji na północ, gdzie dołączyli do ligi Irokezów.
Podsumowanie
Wojna Tuscarorów była istotnym wydarzeniem w historii kolonialnej Ameryki, które pokazało konsekwencje europejskiego osadnictwa dla rdzennych mieszkańców oraz ich walki o przetrwanie.
Bibliografia
- Tuscarora Indian Tribe History
