Wojna Sześciodniowa (1967)
Wojna Sześciodniowa, znana również jako trzecia wojna izraelsko-arabska, miała miejsce w czerwcu 1967 roku i obejmowała konflikt pomiędzy Izraelem a Egiptem, Jordanią i Syrią, a także innymi arabskimi państwami, takimi jak Irak i Arabia Saudyjska.
Geneza konfliktu
Po kryzysie sueskim w 1956 roku Izrael wycofał swoje wojska z półwyspu Synaj. Mimo zawarcia zawieszenia broni, napięcia w regionie wzrastały. Syria, wspierana przez ZSRR, intensyfikowała ataki na Izrael, co prowadziło do licznych starć granicznych.
Wzrost napięcia
W 1964 roku Izrael uruchomił Narodowy System Wodny, co zostało uznane przez Syrię za naruszenie jej terytorium. Wzrosło napięcie, a 4 listopada 1966 roku Egipt i Syria zawarły porozumienie o współpracy wojskowej. Incydenty na granicach stały się coraz częstsze.
Początek konfliktu
W maju 1967 roku Egipt, w wyniku dezinformacji o koncentracji izraelskich sił, rozpoczął mobilizację. 16 maja Egipt zażądał wycofania międzynarodowych sił pokojowych UNEF z Synaju.
Blokada Cieśnin Tirańskich
22 maja Egipt ogłosił blokadę Cieśnin Tirańskich, co Izrael uznał za akt agresji. W odpowiedzi Izrael mobilizował swoje siły, przygotowując się do konfliktu.
Przebieg działań wojennych
Uderzenie powietrzne
5 czerwca 1967 roku Izrael rozpoczął operację „Skupienie”, zmasowane uderzenie powietrzne na cele w Egipcie, co doprowadziło do zniszczenia większości egipskiego lotnictwa.
Uderzenie lądowe
Siły lądowe Izraela rozpoczęły ofensywę na Synaju, zdobywając strategiczne pozycje w Strefie Gazy oraz w północnej części półwyspu Synaj. Walki były intensywne, a izraelskie oddziały zyskały przewagę.
Jerozolima i Wzgórza Golan
6 czerwca izraelska brygada spadochronowa zdobyła Jerozolimę, a następnie 9 czerwca rozpoczęło się natarcie na Wzgórza Golan, które również zakończyło się sukcesem.
Bilans wojny
Wojna Sześciodniowa zakończyła się 10 czerwca 1967 roku rozejmem. Izrael odniósł znaczące zwycięstwo, zajmując tereny takie jak półwysep Synaj, Wzgórza Golan oraz Judeę i Samarię. Straty Izraela wyniosły 779 zabitych, podczas gdy straty arabskie były znacznie wyższe.
Konsekwencje
Po wojnie, arabskie państwa odmówiły uznania Izraela, a konflikt w regionie przyczynił się do wzrostu napięć i kolejnych starć, w tym powstania OWP pod przewodnictwem Jasira Arafata. Izrael wprowadził nowe przepisy dotyczące Jerozolimy i rozpoczął kolonizację zajętych terytoriów, co prowadziło do dalszych konfliktów.
Rezolucja ONZ nr 242
22 listopada 1967 roku Rada Bezpieczeństwa ONZ przyjęła rezolucję nr 242, wzywającą do „sprawiedliwego i trwałego pokoju na Bliskim Wschodzie”, co stało się podstawą przyszłych negocjacji pokojowych.
