Wojna rosyjsko-turecka (1828–1829)

Wojna rosyjsko-turecka (1828–1829)

Wojna rosyjsko-turecka, która miała miejsce w latach 1828–1829, była konfliktem pomiędzy Imperium Rosyjskim a Imperium Osmańskim, zakończonym traktatem adrianopolskim. Przyczyną wojny były napięcia związane z kryzysem wewnętrznym w Imperium Osmańskim, zwłaszcza związanym z wojną o niepodległość Grecji.

Tło konfliktu

Wzrost wpływów Rosji na Bałkanach wzbudził obawy Wielkiej Brytanii i Francji, które w 1827 postanowiły wspierać powstańców greckich. Po zwycięskiej bitwie pod Navarino, napięcia między sprzymierzeńcami nasiliły się. 20 października 1827 sułtan Mahmud II wezwał do wojny przeciw Rosji, co ostatecznie doprowadziło do wypowiedzenia wojny przez Rosję 26 kwietnia 1828.

Przebieg działań

Rosja wysłała 95 tys. żołnierzy do zajęcia Mołdawii, Wołoszczyzny i Dobrudży, podczas gdy Turcja dysponowała armią 150 tys. pod dowództwem Husejna Paszy. Mimo początkowych sukcesów, rosyjska ofensywa napotkała trudności, a armia zmagała się z brakiem zaopatrzenia oraz silnym oporem tureckim. W wyniku nieefektywnej strategii Rosjanie ponieśli znaczne straty, a ich armia została osłabiona.

W 1829 roku nowy dowódca rosyjski, Iwan Dybicz, skutecznie zorganizował działania wojenne. Po zdobyciu Silistry i zwycięstwie pod Kulewczą, Rosjanie kontynuowali ofensywę, zajmując Adrianopol 20 sierpnia. Sytuacja ta wywołała panikę w armii tureckiej, co doprowadziło do negocjacji pokojowych.

Konsekwencje

Pokój w Adrianopolu, podpisany 14 września 1829, przyniósł Rosji znaczące terytoria, w tym ujście Dunaju oraz wybrzeża Morza Czarnego. Turcja uznała autonomię Mołdawii, Wołoszczyzny i Serbii, a także niepodległość Grecji.

Bibliografia

• Bolszaja Sowietskaja Encykłopedia, t. 22, Moskwa 1975.

Kategoria: Wojny rosyjsko-tureckie

Kategoria: Wojny w historii Grecji