Wojna Cesarstwa Bizantyńskiego z Wandalami (533–534)
Wojna ta miała miejsce między Cesarstwem Bizantyńskim a Wandali, kończąc się upadkiem królestwa wandalskiego. Była to odpowiedź cesarza Justyniana na obalenie króla Hilderyka, który uznawał zwierzchność Bizancjum.
Tło konfliktu
W latach 523–530 król Hilderyk rządził Wandalami, zakazując prześladowań ludności rzymskiej. Po jego obaleniu przez Gelimera, Justynian postanowił interweniować, co miało miejsce w 533 roku.
Przebieg działań zbrojnych
Wybuch powstania przeciw Wandalom na Sardynii i w Trypolitanii ułatwił inwazję bizantyjską. W połowie czerwca 533 roku cesarz wysłał główną armię inwazyjną pod dowództwem Belizariusza, liczącą 18 000 żołnierzy, wspieraną przez flotę wojenną.
Flota dotarła do zatoki Mała Syrta, gdzie armia Wandalów, mimo liczebnej przewagi, była gorzej uzbrojona. Po egzekucji Hilderyka, armie spotkały się pod Ad Decimum. 13 września 533 roku Belizariusz pokonał Wandali, co zmusiło Gelimera do wycofania się.
Gelimer próbował zebrać siły z Sardynii, lecz ostatecznie podjął decyzję o bitwie pod Trikamarum, gdzie ponownie przegrał. Po klęsce uciekł na pustynię, jednak został wydany Belizariuszowi przez Berberów. Został potraktowany honorowo i spędził resztę życia w Galacji.
Najważniejsze bitwy
- 13 września 533 – bitwa pod Ad Decimum
- grudzień 533 – bitwa pod Trikamarum
Po wojnie Justynian zreorganizował administrację w odzyskanych prowincjach afrykańskich, co przyczyniło się do stabilizacji regionu.
