„`html
Wojna brazylijsko-argentyńska
Wojna brazylijsko-argentyńska to konflikt zbrojny między Brazylią a Zjednoczonymi Prowincjami Rio de La Plata, który trwał od 1825 do 1828 roku. Celem Brazylii było rozszerzenie terytorium i zdobycie dostępu do estuarium La Platy, a Argentyna dążyła do odzyskania dawnych ziem wicekrólestwa La Platy.
Tło konfliktu
Brazylijczycy po raz pierwszy podjęli próbę zajęcia Banda Oriental w 1811 roku, jednak zostali wycofani pod presją Brytyjczyków. W 1816 roku, po kolejnej ekspedycji, teren ten został włączony do Brazylii jako Província Cisplatina. Argentyna postrzegała ten ruch jako zagrożenie dla swojego bezpieczeństwa.
Powstanie w Banda Oriental
19 kwietnia 1825 roku grupa urugwajskich patriotów, dowodzona przez Juana Antonio Lavalleję, rozpoczęła rewolucję. Po zajęciu kilku miast, powstańcy ogłosili przyłączenie Banda Oriental do Argentyny, co doprowadziło do formalnego wypowiedzenia wojny przez Brazylię w grudniu tego samego roku.
Przebieg wojny
- Argentyno-urugwajskie siły odnosiły sukcesy, w tym w bitwie pod Sarandí, gdzie Lavalleja pokonał Brazylijczyków.
- W grudniu 1826 roku rozpoczęła się ofensywa w kierunku brazylijskiej prowincji Rio Grande do Sul, w tym bitwa pod Ituzaingó, która była największym starciem wojny.
- Powstały problemy z zaopatrzeniem i morale w obu armiach, co ograniczyło dalsze ofensywy.
Efekty wojny
W wyniku konfliktu, w sierpniu 1828 roku, dzięki mediacji brytyjskiej, strony podpisały układ pokojowy. Banda Oriental uzyskała niepodległość jako Urugwaj, co ograniczyło ekspansję Brazylii, ale przyznano jej prawo do wolnej żeglugi po La Placie. Konflikt między Brazylią a Argentyną wznowił się podczas wojny domowej w Urugwaju, gdzie obie strony wspierały przeciwne stronnictwa.
Bibliografia
Wydarzenia związane z wojną brazylijsko-argentyńską miały znaczący wpływ na kształtowanie się polityki w regionie Ameryki Południowej w XIX wieku.
„`
