Województwo Podolskie
Województwo podolskie było częścią Korony Królestwa Polskiego i stanowiło część prowincji małopolskiej. Zostało utworzone w 1434 roku z ziem Podola, które przyłączono do Królestwa Polskiego w XIV wieku. Po 1793 roku przekształcone zostało w gubernię podolską wchodzącą w skład Imperium Rosyjskiego.
Starostą grodowym województwa był starosta kamieniecki, który zarządzał również zamkiem w Latyczowie. Siedziba sejmiku poselskiego i deputackiego mieściła się w Kamieńcu Podolskim. W wyniku zajęcia Podola przez Turków, sejmiki przeniosły się w latach 1672–1676 do Halicza, a w latach 1677–1698 do Lwowa.
Granice i herb
Granice województwa rozciągały się:
- Od rzeki Strypy do Wołoczyska i Januszpola.
- Od wschodu – rzeka Murachwa.
- Południowa granica od Mołdawii – rzeka Dniestr.
- Zachodnią granicą były rzeki Dniestr i Strypa w Pokuciu.
Herb województwa przedstawiał złote słońce na białym tle.
Podział administracyjny
Województwo podolskie dzieliło się na miasta królewskie oraz prywatne miasta szlacheckie.
