Włodzimierz Zagórski (generał)

„`html

Włodzimierz Zagórski

Włodzimierz Zagórski (ur. 22 lipca 1882 w Saint-Martin-Lautosque, zm. po 6 sierpnia 1927) był generałem brygady pilotem Wojska Polskiego. Po opuszczeniu Wojskowego Więzienia Śledczego nr III w Wilnie, zaginął w okolicznościach budzących kontrowersje, z teoriami sugerującymi zarówno ucieczkę, jak i zamordowanie na rozkaz Józefa Piłsudskiego.

Życiorys

Młodość

Urodził się w rodzinie szlacheckiej, zdobył wszechstronne wykształcenie w Polsce i za granicą, władając sześcioma językami. Jego ojciec był powstańcem styczniowym, a matka miała związki z rosyjskim dworem.

Służba w c. i k. Armii i Legionach Polskich

W 1900 roku rozpoczął służbę w armii austro-węgierskiej, gdzie szybko awansował. W 1914 roku, na własną prośbę, dołączył do Legionów Polskich, gdzie pełnił funkcję szefa sztabu. Jego relacje z Józefem Piłsudskim były napięte, co doprowadziło do konfliktów w dowództwie Legionów.

Służba w Wojsku Polskim

Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, Zagórski objął wysokie stanowiska w Wojsku Polskim, w tym funkcję zastępcy Szefa Sztabu Generalnego. W 1920 roku brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, a później zajął się działalnością gospodarczą oraz przemytem sprzętu lotniczego.

Przewrót majowy i uwięzienie

W czasie przewrotu majowego w 1926 roku opowiedział się po stronie legalnego rządu. Po aresztowaniu przez zwolenników Piłsudskiego, spędził ponad rok w więzieniu, gdzie warunki były surowe. Ostatecznie został zwolniony w wyniku presji opinii publicznej.

Zaginięcie Zagórskiego

6 sierpnia 1927 roku, po wyjściu z więzienia, zaginął w Warszawie, co wywołało spekulacje dotyczące jego losu. W prasie pojawiły się różne teorie, w tym sugestie o ucieczce za granicę lub zamordowaniu. Jego sprawa pozostała nierozwiązana, budząc kontrowersje do dziś.