Reklama

Włodzimierz Sokorski

Włodzimierz Sokorski, znany również jako „Andrzej Sokora”, urodził się w 1908 roku w Aleksandrowsku, a zmarł 2 maja 1999 roku w Warszawie. Był polskim wojskowym, generałem brygady Wojska Polskiego, pisarzem, dziennikarzem oraz politykiem. W latach 1952–1956 pełnił funkcję ministra kultury i sztuki, a w latach 1956–1972 był przewodniczącym Komitetu ds. Radia i Telewizji.

Reklama

Życiorys

Sokorski był synem nauczyciela Michała i Katarzyny Poleskiej Szczypiłło. W okresie I wojny światowej mieszkał w Jałcie. Uczył się w Gimnazjum im. Tadeusza Kościuszki w Łomży, a w latach 1924–1927 był członkiem Komunistycznego Związku Młodzieży Polski oraz Komunistycznej Partii Polski, gdzie pełnił funkcję sekretarza generalnego. W 1931 roku został uwięziony za działalność polityczną i spędził kilka lat w więzieniach. Ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim.

W czasie II wojny światowej brał udział w wojnie obronnej w 1939 roku, a następnie przebywał w ZSRR, gdzie pracował w Kolejach Państwowych i służył w Korpusie Ochrony Kolei. Był współorganizatorem Związku Patriotów Polskich oraz uczestnikiem bitwy pod Lenino. Po wojnie związał się z Polską Zjednoczoną Partią Robotniczą, gdzie pełnił różne funkcje, w tym posła do Krajowej Rady Narodowej oraz Sejmu PRL.

Reklama

Kariera polityczna i kulturalna

Jako minister kultury i sztuki, Sokorski promował realizm socjalistyczny. W 1956 roku był odpowiedzialny za rozwój polskiej telewizji i radia, angażując wielu artystów i twórców. W latach 1966–1990 był redaktorem naczelnym „Miesięcznika Literackiego” oraz członkiem Związku Bojowników o Wolność i Demokrację.