„`html
Włodzimierz Józef Godłowski (ur. 7 listopada 1900 w Stryju, zm. 1940 w Katyniu) – polski neurolog i psychiatra, porucznik rezerwy Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys
Włodzimierz Godłowski był synem lekarza Aleksandra i Heleny Godłowskich. Ukończył szkołę podstawową w Stryju oraz Państwowe Gimnazjum w Sanoku, gdzie zdał maturę w 1918 roku. Jako ochotnik wstąpił do Wojska Polskiego w 1918, uczestnicząc w wojnie polsko-ukraińskiej oraz wojnie polsko-bolszewickiej, za co otrzymał kilka odznaczeń.
Studia medyczne rozpoczął w 1918 na Uniwersytecie Jagiellońskim, gdzie w 1925 uzyskał tytuł doktora. W latach 1926-1927 pracował w szpitalu dla umysłowo chorych w Rybniku, a pod koniec lat 20. skupił się na badaniach mózgu. W 1930 odbył stypendium w klinice neurologicznej w Wiedniu, a po powrocie kontynuował pracę w Klinice Neurologiczno-Psychiatrycznej Uniwersytetu Jagiellońskiego.
W 1936 uzyskał habilitację, a w 1938 został kierownikiem Katedry Chorób Nerwowych i Umysłowych na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. Równocześnie prowadził badania nad anatomią mózgu. W 1939, po wybuchu II wojny światowej, zgłosił się do Wojska Polskiego, gdzie był lekarzem batalionu KOP.
Po agresji ZSRR na Polskę został aresztowany przez Sowietów, przetrzymywany w obozie w Kozielsku, gdzie prowadził wykłady dla współosadzonych. Wiosną 1940 został zamordowany w Katyniu. Jego ciało zidentyfikowano w 1943 roku.
Rodzina
- Żona: Zofia Godłowska (1906–2002)
- Syn: Kazimierz Godłowski, archeolog
- Wnukowie: Jan i Włodzimierz, działacze opozycji demokratycznej
- B rodzeństwo: Jerzy i Kazimierz, obaj zaginieni; Ewa, romanistka
Upamiętnienie
W 2007 roku pośmiertnie awansowany do stopnia porucznika. W 2010 w Krakowie zasadzono Dąb Pamięci ku jego czci, a jego postaci poświęcono odcinek w cyklu dokumentalnym Epitafia katyńskie.
Publikacje
- Jądro smakowe kota (1933)
- Zespoły neurologiczne przy złośliwych guzach jamy nosowo-gardłowej (1933)
- Podkorowe ośrodki spojrzenia i skojarzonych ruchów oczu (1936)
„`
