Władysław Wicha
Władysław Wicha (1904-1984) był polskim metalowcem i politykiem, który pełnił funkcję ministra spraw wewnętrznych w latach 1954–1964 oraz był członkiem Rady Państwa i posłem na Sejm PRL.
Życiorys
Wicha urodził się w Warszawie w rodzinie robotniczej. Po ukończeniu średniej szkoły, w 1924 roku przystąpił do Związku Młodzieży Komunistycznej, a następnie działał w Komunistycznej Partii Polski, gdzie pełnił funkcje sekretarza w różnych komitetach okręgowych. W latach 1931–1934 oraz 1936–1938 był więziony za swoje poglądy polityczne.
W latach 1938–1945 pracował jako metalowiec w Belgii, Francji, Hiszpanii i Wielkiej Brytanii. Po wojnie wrócił do Polski i przystąpił do Polskiej Partii Robotniczej, gdzie szybko awansował, obejmując m.in. stanowiska wicedyrektora Biura Kontroli oraz przewodniczącego Delegatury Komisji Specjalnej w Warszawie.
W latach 1948–1968 był aktywnym członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, pełniąc funkcje I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego w Kielcach oraz Komitetu Warszawskiego. W latach 1954–1964 był ministrem spraw wewnętrznych, a w latach 1965–1969 członkiem Rady Państwa.
Wicha był żonaty z Teofilą Lewin, a ich syn Piotr oraz wnuk Marcin również związani byli z działalnością publiczną. Zmarł w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe.
Ordery i odznaczenia
- Order Sztandaru Pracy I klasy (1964)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1947)
- Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1966)
- Złota odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1964)
Podsumowanie
Władysław Wicha był znaczącą postacią w polskiej polityce okresu PRL, mając wpływ na rozwój struktur władzy w kraju. Jego działalność obejmowała zarówno kwestie polityczne, jak i społeczne, co zaowocowało licznymi odznaczeniami i uznaniem wśród współczesnych mu polityków.
