Władysław Rubin
Władysław Rubin (20 września 1917 – 28 listopada 1990) był polskim duchownym rzymskokatolickim oraz wysokim urzędnikiem Kurii Rzymskiej. W latach 1964–1979 pełnił funkcję biskupa pomocniczego gnieźnieńskiego, a w latach 1967–1979 był sekretarzem Synodu Biskupów. W 1979 roku został kardynałem, a w latach 1980–1985 był prefektem Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich. Otrzymał Order Orła Białego.
Życiorys
Rubin był bratem oficera Jana Kazimierza Rubina. Uczył się w I Państwowym Gimnazjum im. Wincentego Pola w Tarnopolu, gdzie zdobył Państwową Odznakę Sportową III klasy. Po ukończeniu liceum rozpoczął studia w seminarium duchownym we Lwowie, a następnie studiował teologię na Uniwersytecie Jana Kazimierza.
W czasie II wojny światowej walczył w kampanii wrześniowej, a po jej zakończeniu próbował uciec do Rumunii, jednak został ujęty przez Sowietów i uwięziony. Po wojnie kontynuował działalność w Kościele, obejmując różne wysokie stanowiska.
Odznaczenia
- Order Orła Białego (1990, przyznany przez prezydenta RP na uchodźstwie Ryszarda Kaczorowskiego)
- Order Narodowy Legii Honorowej (1976, Francja)
- Srebrna odznaka honorowa Koła Lwowian (1970)
Zmarł po ciężkiej chorobie w Rzymie i został pochowany w krypcie prokatedry w Lubaczowie.
