Władysław Jarocki
Władysław Jarocki (6 czerwca 1879 – 7 lutego 1965) był polskim malarzem, znanym z twórczości związanej z tematyką huculską, podhalańską oraz tatrzańską. Pełnił funkcję prezesa Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie.
Życiorys
Jarocki urodził się w Podhajczykach, jako syn Włodzimierza i Franciszki z Rogowskich. Ukończył C. K. V Gimnazjum we Lwowie, a następnie studiował na Politechnice Lwowskiej oraz w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w latach 1902–1906. W Paryżu kształcił się pod okiem Józefa Mehoffera i Leona Wyczółkowskiego. W latach 1921–1939 był profesorem w krakowskiej ASP.
Na stałe mieszkał w Krakowie, ale przez całe życie był związany z Tatrami. W 1920 roku poślubił Annę, córkę Jana Kasprowicza, co skutkowało częstymi wizytami w willi „Harenda” w Zakopanem, gdzie znajduje się część jego prac. Obecnie w willi „Harenda” mieści się galeria poświęcona jego twórczości.
Jarocki zmarł w Krakowie i został pochowany na cmentarzu Rakowickim.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1928)
- Złoty Wawrzyn Akademicki (1938)
- Komandor Orderu Krzyża Orła (Estonia)
- Komandor Orderu Danebroga (Dania)
- Komandor Orderu Zasługi (Węgry)
- Komandor Orderu Korony (Belgia)
