„`html
Władysław Heller
Władysław Heller (1890-1946) był inżynierem i pionierem polskiej radiotechniki, współorganizatorem Polskiego Radia. Urodził się w Krakowie jako syn dyrektora teatrów, Ludwika Hellera.
Życiorys
Heller ukończył gimnazjum w Chyrowie, a następnie studia elektrotechniczne na politechnice w Dreźnie, które zakończył w 1914 roku. Po praktykach w zagranicznych firmach radiotechnicznych wrócił do Polski w 1919 roku.
Wkrótce po powrocie założył z inż. Romanem Rudniewskim firmę Farad, która produkowała sprzęt radiokomunikacyjny dla wojska. Farad, obok Radjopolu, stanowił jedną z pierwszych prywatnych firm radiotechnicznych w Polsce. W 1923 roku obie spółki połączyły się, tworząc Polskie Towarzystwo Radiotechniczne (PTR), gdzie Heller był konstruktorem stacji radiowych dla sił zbrojnych.
W 1924 roku brał udział w uruchomieniu pierwszej polskiej stacji radiowej, a dwa lata później objął stanowisko dyrektora technicznego w Polskim Radio, które jako jedyne miało koncesję na budowę urządzeń radiofonicznych. Heller inicjował budowę dużych stacji nadawczych oraz Stacji Telewizyjnej w Warszawie, która rozpoczęła próbne nadawanie przed II wojną światową.
Po wojnie Heller organizował polski przemysł radiotechniczny jako Naczelny Dyrektor Zjednoczenia Przemysłu Radiotechnicznego. Zmarł 1 grudnia 1946 roku i został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Ordery i odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (dwukrotnie: 1932, 1946)
Podsumowanie
Władysław Heller był kluczową postacią w historii polskiej radiotechniki, przyczyniając się do rozwoju radiokomunikacji i telewizji w Polsce. Jego osiągnięcia w dziedzinie inżynierii oraz organizacji przemysłu radiotechnicznego miały istotny wpływ na rozwój mediów w kraju.
„`
