Władysław Maryan Florkiewicz
Władysław Maryan Florkiewicz (14 września 1834 – 13 sierpnia 1902) był polskim lekarzem, pochodzącym z rodziny ziemiańskiej. Urodził się w Wiktorowicach, w powiecie miechowskim, jako syn Franciszka i Barbary Korwin Kuleszyńskiej.
Wykształcenie i kariera
Florkiewicz ukończył Gimnazjum Św. Anny w Krakowie, a w 1861 roku obronił dyplom doktora medycyny na Uniwersytecie Jagiellońskim. W trakcie studiów był asystentem w Katedrze Zoologii i Mineralogii na tej samej uczelni.
W latach 1862–1879 pracował w Koniecpolu, gdzie zorganizował szpital i oferował darmowe porady lekarskie. W 1863 roku leczył rannych powstańców podczas Powstania Styczniowego w Koniecpolu oraz okolicznych miejscowościach. Po przeniesieniu się do Warszawy w 1879 roku, prowadził prywatną praktykę i zyskał reputację sumiennego lekarza. Był członkiem Warszawskiego Towarzystwa Lekarskiego.
Osiągnięcia naukowe
Florkiewicz opublikował dziewięć prac naukowych i współpracował z „Gazetą Lekarską”. Był pionierem w opisie przebiegu promienicy u ludzi, co uczynił w artykule opublikowanym w 1885 roku.
Bibliografia
- Stanisław Konopka, Władysław Florkiewicz, w: Polski Słownik Biograficzny, tom VII, 1948-1958
- Akta parafii Więcławice, liber natorum 1834
- Akta parafii Konieczno, rok 1833
Linki zewnętrzne
Florkiewicz pozostaje znaczącą postacią w historii polskiej medycyny, zarówno przez swoje osiągnięcia kliniczne, jak i wkład w rozwój wiedzy medycznej.
