„`html
Władysław Eugeniusz Czapliński
Władysław Eugeniusz Czapliński (3 października 1905 – 17 sierpnia 1981) był polskim historykiem i profesorem Uniwersytetu Wrocławskiego, znanym z badań nad historią Danii oraz stosunkami polsko-skandynawskimi.
Życiorys
Czapliński urodził się w Tuchowie jako syn Józefa i Janiny Kalisz. Po ukończeniu II gimnazjum w Tarnowie, studiował historię na Uniwersytecie Jagiellońskim w latach 1923-1927, gdzie obronił pracę doktorską pod opieką Władysława Konopczyńskiego.
W latach 1927–1929 pracował jako nauczyciel w Tarnowie, a następnie prowadził badania archiwalne w Europie. Od 1931 roku był profesorem w kilku krakowskich gimnazjach, a od 1939 roku docentem historii na Uniwersytecie Jagiellońskim.
W okresie II wojny światowej brał udział w tajnym nauczaniu, a po wojnie powrócił do Krakowa jako nauczyciel oraz wykładowca na UJ. W 1946 roku przeniósł się do Wrocławia, gdzie pełnił funkcje kierownicze w Katedrze Historii Nowożytnej oraz Katedrze Historii Polski i Powszechnej na Uniwersytecie Wrocławskim, aż do emerytury w 1975 roku.
Osiągnięcia i Odznaczenia
- Członek korespondent PAU (1950)
- Wiceprezes Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego (1966-1974)
- Przewodniczący Międzynarodowej Komisji do Historii Mórz Północnych Europy
- Doktor honoris causa Uniwersytetu Gdańskiego (1978)
- Złoty Krzyż Zasługi (1951)
Publikacje
Czapliński opublikował ponad 350 prac, w tym:
- Polacy z Czarnieckim w Danii, 1658-59 (1937)
- Władysław IV wobec wojny 30-letniej (1937)
- Historia Danii (1965, z Karolem Górskim)
- Władysław IV i jego czasy (1972)
- Historia Niemiec (1981, z Adamem Galosem i Wacławem Kortą)
Dziedzictwo
Czapliński był pionierem badań nad historią Danii, analizując rolę magnaterii w konfliktach zbrojnych oraz podejmując badania nad stosunkami polsko-szwedzkimi w XVII wieku. Jego prace miały istotny wpływ na rozwój polskiej historiografii. Zmarł 17 sierpnia 1981 roku i został pochowany na Cmentarzu Grabiszyńskim we Wrocławiu.
„`
