Władysław Bytomski
Władysław Bytomski (ur. między 1277 a 1283, zm. przed 8 września 1352) był księciem kozielski, bytomski oraz toszecki, a także siewierskim. Władysław pełnił władzę między 1303 a 1352 rokiem, obejmując różne terytoria w wyniku podziałów dziedzicznych i politycznych.
Życiorys
Władysław był synem Kazimierza Bytomskiego i Heleny. Po raz pierwszy wzmiankowany był w 1289 roku, a w 1303 roku, po osiągnięciu pełnoletniości, objął księstwo kozielskie. Po śmierci ojca w 1312 roku, utrzymał jedynie władzę nad Koźlem, podczas gdy młodszy brat Siemowit przejął Bytom.
W 1316 roku Władysław został księciem bytomski. W międzyczasie jego bracia, Bolesław i Mieszko, podjęli karierę duchowną, co umożliwiło mu przejęcie ich terytoriów. W 1327 wspólnie z braćmi złożył hołd lenny czeskiemu królowi Janowi Luksemburskiemu.
Problemy finansowe i utraty terytorialne
Władysław zmagał się z trudnościami finansowymi, co skłoniło go do sprzedaży części dziedzictwa. W 1334 zastawił księstwo kozielskie, a w 1337 sprzedał Siewierz oraz gród w Kamieniu. Około 1340 roku wydzielił księstwo gliwickie swojemu bratu Siemowitowi.
Polityka i sojusze
W latach 1345–1348, w trakcie wojny polsko-czeskiej, Władysław ogłosił, że będzie sojusznikiem Kazimierza Wielkiego, odmawiając wstępu wojskom Jana Luksemburskiego. Mimo to, po 1348 roku, wrócił pod wpływy luksemburskie.
Rodzina i śmierć
Władysław miał dwoje żon: Beatrycze i Ludgardę. Z pierwszego małżeństwa miał syna Kazimierza oraz córkę Eufemię, a z drugiego – syna Bolesława oraz kilka córek. Zmarł w 1352 roku, a księstwo bytomski odziedziczył jego syn Bolesław. Za życia Władysława wprowadzono umowę o dziedziczeniu przez kobiety, co w 1355 roku doprowadziło do podziału księstwa.
