Władimir Kławdijewicz Arsienjew
Władimir Kławdijewicz Arsienjew (1872-1930) był rosyjskim oficerem, etnografem, badaczem Dalekiego Wschodu oraz pisarzem. Urodził się w Petersburgu w rodzinie, której ojciec pracował na kolei. Po ukończeniu szkoły junkrów piechoty w 1892 roku, rozpoczął służbę wojskową w Polsce, a następnie przeniósł się do Władywostoku, gdzie zainicjował ekspedycje naukowo-badawcze na Dalekim Wschodzie.
Kariera i twórczość
Arsienjew był członkiem Cesarskiego Towarzystwa Geograficznego i zmarł na zapalenie płuc podczas wyprawy nad dolny Amur w 1930 roku. Jego twórczość obejmuje pisarstwo krajoznawcze i reportaże, w tym cykl Z dziennika podróży (1910-1912). W swoich powieściach, takich jak Po Kraju Ussuryjskim (1921) i Dersu Uzała (1923), łączył naukowe informacje z poetyckimi opisami przyrody i życia tubylców.
Dersu Uzała
Najbardziej znanym dziełem Arsienjewa jest Dersu Uzała, relacja z jego wypraw do Krainy Ussuryjskiej w latach 1902-1908, w której poznał myśliwego Dersu Uzałę, stając się jego bliskim przyjacielem. Książka doczekała się dwóch ekranizacji: radzieckiej z 1961 roku i japońsko-rosyjskiej w reżyserii Akiry Kurosawy z 1975 roku, która zdobyła międzynarodowe uznanie.
Życie prywatne
Arsienjew był żonaty z Margeritą N. Arsienjewną, która po jego śmierci została aresztowana i skazana na śmierć w 1938 roku. Ich córka, Natalia, również została aresztowana i zesłana do Gułagu w 1941 roku.
Dziedzictwo
W Władywostoku znajduje się muzeum poświęcone Arsienjewowi oraz jego pomnik. Jego imieniem nazwano miasto w Kraju Nadmorskim oraz lodowiec.
