Wład II Diabeł
Wład II Diabeł (rum. Vlad Dracul; ur. ok. 1390, zm. 1447) był hospodarem Wołoszczyzny w latach 1436–1447, z przerwami w 1442–1443. Należał do dynastii Basarabów i był nieślubnym synem hospodara Mirczy Starego.
Wład II spędził młodość na dworze króla węgierskiego Zygmunta Luksemburskiego. W 1431 roku dołączył do Związku Smoczego, co zaowocowało jego przydomkiem „Dracul”, co oznacza „Diabeł”. Zygmunt Luksemburski wyznaczył go na następcę tronu wołoskiego, jednak władzę przejął Aleksander Aldea. Wład, zmuszony do ucieczki, schronił się w Siedmiogrodzie, gdzie zyskał tytuł wojewody.
W 1436 roku, z pomocą Węgrów, Wład obalił Aldeę i objął tron, pokonując również oddziały tureckie. Jednak w 1437 roku musiał uznać suwerenność Turcji i złożyć hołd sułtanowi. W 1442 roku został uwięziony w Stambule, a tron tymczasowo objął jego najstarszy syn Mircza II. Po porażkach Turków, Wład odzyskał władzę w 1443 roku.
Wład II starał się utrzymać neutralną pozycję w konflikcie między Węgrami a Turcją. Wspierał węgierskie wyprawy przeciwko Turcji, a jego udział w drugiej z nich przyniósł mu popularność w Europie. Jego rezerwa wobec Węgier doprowadziła do sojuszu Hunyadego z Władysławem II Danem, co skutkowało buntem na Wołoszczyźnie. W 1447 roku Wład oraz jego syn Mircza zostali zamordowani przez zbuntowanych bojarów w Balteni.
Literatura
- Kawalerowie Orderu Smoka
- Władcy Wołoszczyzny
- Basarabowie
