Witold Zglenicki
Witold Leon Julian Zglenicki (1850-?) był polskim geologiem, hutnikiem i nafciarzem, urodzonym w Starej Wargawie koło Kutna. Ukończył studia z dyplomem inżyniera górnictwa, co zainspirowało go do pracy w branży wydobywczej, ze szczególnym naciskiem na ropę naftową.
Kariera zawodowa
Zglenicki rozpoczął swoją karierę w 1875 roku w Zakładach Górniczych Królestwa Polskiego w Suchedniowie, a następnie w Zakładach Hutniczych w Mroczkowie, gdzie pracował nad modernizacją pieców do wytopu żelaza. W latach 1884-1890 prowadził własne kuźnice. Po doniesieniu o przywłaszczeniu dóbr państwowych, został usunięty z Mroczkowa i zawieszony w obowiązkach.
W 1890 roku Zglenicki podjął pracę w Urzędzie Probierczym w Rydze, a następnie przeniesiono go do Baku, gdzie pracował aż do śmierci. Z pasji do geologii inwestował w poszukiwanie złóż ropy i nowe metody wydobycia, projektując m.in. podmorską platformę wiertniczą.
Testament i fundacja
Po zdiagnozowaniu nieuleczalnej cukrzycy, Zglenicki sporządził testament, w którym zapisał dochody ze swoich pól naftowych na naukę polską oraz cele charytatywne. Utworzył fundację, która miała wspierać naukę i kulturę, przyznając nagrody za osiągnięcia artystyczne i naukowe.
- W latach 1908-1915 fundacja uzyskała 1 400 000 rubli.
- Wydano m.in.:
- Słownik geograficzny Królestwa Polskiego
- 15 tomów Poradnika dla samouków
- Mazowsze Oskara Kolberga
- Księga przysłów polskich Samuela Adalberga
- Encyklopedię staropolską Zygmunta Glogera
Niestety, po przewrocie bolszewickim pola naftowe fundacji zostały wywłaszczone, co znacznie ograniczyło jej działalność.
Życie prywatne i upamiętnienie
Zglenicki miał syna, Anatola (1896-1960). Jego postać została upamiętniona w różnych formach, m.in.:
- 1963 – Ulica Zglenickiego w Płocku
- 1973 – Film „Kaukaski życiorys”
- 1988 – Film „Witold Zglenicki i inni”
- 2008 – Film „Polski Nobel”
