„`html
Witold Zechenter
Witold Zechenter (29 grudnia 1904 – 28 kwietnia 1978) był polskim poetą, prozaikiem, publicystą oraz autorem książek dla dzieci. Znany przede wszystkim jako fraszkopisarz i parodysta, sam jednak uważał się za liryka. Urodził się w Krakowie w rodzinie o tradycjach literackich.
Życiorys
Zechenter był synem Edmunda Zechentera, dziennikarza i nowelisty, oraz Heleny z Klemensiewiczów. Po śmierci matki wychowywała go jej siostra, publicystka i autorka opowiadań. W atmosferze literackiej Krakowa, w której dorastał, zetknął się z wieloma znanymi twórcami. Ukończył III Gimnazjum im. Króla Jana Sobieskiego i studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim.
W 1927 roku wyjechał do Paryża, gdzie studiował literaturoznawstwo, utrzymując się z tłumaczeń i korespondencji. Po powrocie do Krakowa pracował w „Ilustrowanym Kurierze Codziennym”. W czasie II wojny światowej był aresztowany i prowadził księgarnię „Czytelnik”.
Po wojnie współtworzył „Dziennik Polski” i redagował „Echa Krakowa”. Był również zaangażowany w rozwój Polskiego Radia w Krakowie oraz pełnił funkcje kierownicze w teatrach. Jego działalność literacka obejmowała wiersze, satyry, fraszki oraz książki dla dzieci.
Odznaczenia i nagrody
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1975)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1971)
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)
Wybrane publikacje
Witold Zechenter wydał liczne prace literackie, w tym książki dla dzieci i młodzieży, a także wspomnienia. Jego książka „Upływa szybko życie” stanowi kronikę czasów przed i po II wojnie światowej.
Życie prywatne
Zechenter był żonaty z Beatą de Myszka Chołoniewską, z którą miał córkę Elżbietę. Zmarł 28 kwietnia 1978 roku w Krakowie, gdzie został pochowany na cmentarzu Rakowickim.
„`
