Witold Urbanowicz
Witold Aleksander Urbanowicz (30 marca 1908 – 17 sierpnia 1996) był generałem brygady, pilotem Wojska Polskiego oraz asem myśliwskim. Dowodził Dywizjonem 303 podczas II wojny światowej, a także pełnił funkcje w Królewskich Siłach Powietrznych.
Życiorys
Urodził się w Olszance koło Suwałk. Po ukończeniu Korpusu Kadetów w 1930 roku, wstąpił do Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie. Po jej ukończeniu, służył w nocnym dywizjonie bombowym, a następnie przeszedł do lotnictwa myśliwskiego, gdzie zdobył swoje pierwsze zestrzelenie w 1936 roku.
W 1939 roku, podczas wojny, próbował przedostać się do Rumunii, gdzie został internowany, a następnie trafił do Francji. Po przeniesieniu do Wielkiej Brytanii, wstąpił do RAF-u, gdzie zyskał uznanie jako jeden z najlepszych pilotów w bitwie o Anglię.
Bitwa o Anglię
- 8 sierpnia 1940 – pierwsze zestrzelenie (Messerschmitt Bf 110).
- 11 sierpnia – zestrzelenie Messerschmitta Bf 109.
- 15 września – zestrzelenie dwóch Dornierów Do 17.
- Otrzymał Krzyż Srebrny Virtuti Militari 18 września 1940.
Urbanowicz był dowódcą Dywizjonu 303, który zyskał miano najlepszego dywizjonu myśliwskiego w bitwie o Anglię.
Po wojnie
Po wojnie Urbanowicz pozostał w Stanach Zjednoczonych, gdzie pracował w przemyśle lotniczym. W 1947 roku odwiedził Polskę, gdzie został zatrzymany przez komunistyczne władze. Po powrocie do USA, współpracował z komunistycznym wywiadem, jednak jego działalność była oceniana jako niskowartościowa.
Upamiętnienia i odznaczenia
- Patron szkół w Suwałkach i Olszance.
- Imię Urbanowicza nosi 4 Skrzydło Lotnictwa Szkolnego w Dęblinie.
- Otrzymał liczne odznaczenia, w tym Krzyż Srebrny Virtuti Militari i Medal Lotniczy.
Publikacje
Urbanowicz opublikował kilka książek dotyczących swoich doświadczeń wojennych, w tym Początek jutra i Ogień nad Chinami.
Witold Urbanowicz zmarł w 1996 roku i został pochowany w Pensylwanii, pozostając w pamięci jako jeden z najznakomitszych polskich pilotów II wojny światowej.
